Z tynków cienkowarstwowych korzysta się zazwyczaj podczas ocieplania zewnętrznej elewacji budynków metodą ETICS (External Thermal Insulation Composite System), nazywanej także BSO (bezspoinowym systemem ocieplania) lub metodą lekką mokrą. Do wyboru mamy kilka rodzajów cienkowarstwowych tynków. Co wyróżnia każdy z nich?
Tynki silikonowe
Silikonowe tynki są przez wielu uznawane za najlepsze spośród wszystkich rodzajów cienkowarstwowych tynków. Co by nie mówić, są na pewno z nich najdroższe. Można je nakładać na różne podłoże, w tym na mineralne lub polimerowe.
Charakteryzują się paroprzepuszczalnością, odpornością na wilgoć, wysoką trwałością, przez długi okres zachowują także swoją barwę. Brud nie wnika w nie głęboko, a podczas deszczu wykazują właściwości samoczyszczące. Nie są podatne na porastanie pleśnią lub glonami. Ponadto są elastyczne, dzięki czemu ich odporność na powstawanie rys i pęknięć jest wysoka. Można je barwić na wiele dowolnych kolorów. Ich wadą jest to, że podczas wysokich temperatur mogą ulec niewielkim odkształceniom.
Tynki silikonowe (krzemianowe)
Są dostępne w formie masy, która niestety nie jest łatwa w nakładaniu. Ze względu na to, że wiążą się w sposób chemiczny, powinny być stosowane tylko na mineralnych podłożach i podczas dogodnej temperatury. Tynki silikatowe są delikatnie żrące, dlatego podczas ich układania należy zachować szczególną ostrożność. Są wzbogacane substancjami hydrofobizującymi, gdyż mocniej wchłaniają wilgoć od silikonowych.
Charakteryzują się wysoką wytrzymałością mechaniczną oraz paraprzepuszczalnością. Ponadto są odporne na działanie glonów, grzybów czy pleśni. Nie są termoplastyczne, dzięki czemu nie odkształcają się przy wysokich temperaturach. Nie są dostępne w tak szerokiej palecie barw jak silikonowe, jednak wybór nadal jest spory, dominują pastelowe kolory.
Tynki silikatowo-silikonowe (polikrzemianowe, siloksanowe)
To ulepszone o żywicę silikonową tynki silikatowe. Wykazują wysoką odporność na wszelkie warunki klimatyczne, takie jak kwaśne deszcze, promienie UV czy niska temperatura. Co więcej, charakteryzują się niską wchłanialnością wody, paroprzepuszczalnością, odpornością na czynniki mechaniczne i porastanie pleśnią, elastycznością oraz elektrostatycznością.
Tynki akrylowe
Podobnie jak tynki silikatowe mają postać masy, jednak w przeciwieństwie do nich są łatwiejsze w aplikacji. Jeśli poszukujesz nietypowych kolorów (na przykład bardzo żywych), które dodatkowo długo się utrzymują i nie blakną, tynki akrylowe mogą ci to zapewnić. Ponadto charakteryzują się bardzo wysoką elastycznością oraz niską chłonnością wody.
Ich główną wadą jest nieprzepuszczalność pary wodnej, przez co są podatne na porastania grzybami i pleśnią. Z tego też powodu coraz częściej dodaje się do nich środek chroniący przed mikroorganizmami.
Tynki mineralne
Mają postać suchej mieszanki, którą przed ułożeniem rozrabia się z wodą. Do największych zalet tynków mineralnych należą: paro-przepuszczalność, odporność na rozwój mikroorganizmów i na zmienne warunki pogodowe, a także na czynniki mechaniczne. Dla wielu nie bez znaczenia będzie także niska cena.
Nie są elastyczne, przez co są podatne na pęknięcia i rysy. Aby wzmocnić elewację, niezbędne jest malowanie. Tynki mineralne dostępne są jedynie w dwóch kolorach (białym i szarym), więc nałożenie farby (najlepiej silikonowej lub silikatowej) to i tak jedyna opcja zmiany koloru. Ponadto dosyć łatwo wchłaniają wilgoć, a także są podatne na zabrudzenia, dlatego też wymagają częstszego czyszczenia.
Artykuł powstał we współpracy z firmą Bolix.
Leave a Reply