Wiosną br. Komisja Europejska opublikowała nowy Komunikat Do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020- 2025” (ang. „A Union of Equality: Gender Equailty Strategy 2020-2025”, dalej: Strategia na rzecz równouprawnienia “gender”). Jest to trzeci tego typu dokument wyznaczający ramy polityki równościowej w Unii Europejskiej.
Mimo że nowa Strategia na rzecz równouprawnienia „gender” oparta jest na treści unijnych traktatów, to zawiera ona szereg dyskusyjnych tez i kontrowersyjnych, radykalnych postulatów. Komisja Europejska podtrzymuje w nim dążenie do przystąpienia przez UE do genderowej konwencji stambulskiej. Niepokojący jest również plan awaryjny obejmujący wprowadzenie europrzestępstwa jako elementu walki z przemocą ze względu na płeć. Wątpliwości budzą również postulaty dotyczące ingerencji w wewnętrzny stosunki rodzinne czy usilne dążenia do aktywizacji zarobkowej matek (często wbrew ich preferencjom). Chociaż Strategia na rzecz równouprawnienia „gender” jest tzw. aktem prawa miękkiego (nie ma mocy wiążącej prawnie), nie należy lekceważyć jej wagi, gdyż stanowi ona oficjalną deklarację działań, które Komisja Europejska zamierza podjąć w zakresie polityki równościowej.
Mając na uwadze powyższe, Instytut Ordo Iuris przygotował gruntowną analizę treści Strategii na rzecz równouprawnienia „gender”, wskazując zagrożenia z niej płynące oraz formułując rekomendacje zmian w polityce równościowej Unii Europejskiej.
Źróło: ordoiuris.pl
Zdjęcie: pixabay.com
