• Skracając swój horyzont myślenia i działania, zamiast budować podwaliny pod sukcesy przyszłych pokoleń coraz częściej zachowujemy się jak pierwotne plemiona, myślące jedynie o tym by wieczorem mieć czym napełnić swój brzuch. W takim świecie w szybkim tempie rośnie rzesza tych, którzy nie mają nic do stracenia. Stąd już prosta droga, by w określonych sytuacjach racjonalizm zastępowały emocje i popędy, by (być może nawet „niechcący”) urzeczywistnić świat, który nie będzie miał już przyszłości.

Napisał Andrzej Halesiakw swoim felietonie pt. „Największy problem współczesnego świata”.

A jak będzie nas sposób na życie po koronawirusie?

Według niektórych badań świat galerii handlowych jaki znaliśmy może zniknąć na zawsze, ponieważ wiele firm zwyczajnie chce zamknąć swoje biznesy. Wygranymi okazali się Ci, którzy mają możliwość pracy zdalnej. Ale czy da się żyć bez bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem?

Odpowiedź wydaje się oczywista świat bez bliskości z drugim człowiekiem najzwyczajniej nie istnieje, bo nawet po pracy zdalnej wracamy z zza komputera do życia w realnej rzeczywistości. Dom, rodzina, wyprowadzenia psa na spacer itp.

Rzadziej niż dotychczas, ale jednak spotykamy się i ze współpracownikami i z partnerami biznesowymi i kolegami na piwo. Ale jednak życie bez bycia członkiem wspólnoty nie istnieje.

Trzeba więc wracać do życia, ostrożniej ale jednak. Z dystansem ale także z pewnością, że warto budować na nowo nasz inny przebudowany świat.

Zdjęcie: pxhere.com