Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł, że pięcioro dzieci wychowywanych przez samotną matkę nie trafi do rodziny zastępczej. Jest to zwieńczenie ponad dwuletniej batalii prawników Instytutu Ordo Iuris w postępowaniu apelacyjnym, zmierzającym do zmiany krzywdzącego orzeczenia Sądu Rejonowego. Dzieci miały zostać niesłusznie odebrane matce, która wcześniej doświadczyła brutalnej przemocy domowej ze strony ojca małoletnich.
Kobieta uwolniła się od sprawcy przemocy domowej, ale w jej życiu rozgrywał się kolejny dramat związany z orzeczeniem Sądu Rejonowego w Warszawie. Sąd I instancji bowiem ograniczył matce władzę rodzicielską poprzez odebranie jej piątki dzieci, które wówczas były w wieku od półtora roku do dziewięciu lat. Swoją decyzję uzasadnił tym, że kobieta jako ofiara przemocy domowej miałaby być rzekomo niewydolna wychowawczo i nie być w stanie prawidłowo wychować dzieci, ani nawet zapewnić im bezpieczeństwa, zdrowia i spokoju. Ponadto sąd zobowiązał ją do podjęcia i kontynuowania przez okres dwóch lat terapii dla osób współuzależnionych i ofiar przemocy, do podjęcia pracy zawodowej i poprawy warunków lokalowych. Matka nie mogąc pogodzić się z niesłusznym orzeczeniem, na podstawie którego dzieci miały zostać jej odebrane, zgłosiła się po pomoc do Instytutu Ordo Iuris oraz złożyła apelację. Kobieta wypełniła jednocześnie zobowiązanie dotyczące terapii, znalazła pracę, dążyła do zapewnienia dzieciom lepszych warunków mieszkaniowych.
Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania dowodowego na etapie II instancji uwzględnił apelację matki, uchylając zarządzenie o umieszczeniu dzieci w pieczy zastępczej, przychylając się tym samym do stanowiska reprezentujących ją prawników Instytutu Ordo Iuris. Wskazywali oni, że nie istnieje obecnie żadna okoliczność, która by uzasadniała ingerencję sądu we władzę rodzicielską samotnej matki. Co więcej w obecnej sytuacji nie ma podstaw do tego, aby w miejsce ograniczenia władzy rodzicielskiej poprzez odebranie dzieci, wprowadzić jakąkolwiek inną restrykcję, np. nadzór kuratora.
Sąd Okręgowy w ustnych motywach wskazał, że przy podjęciu decyzji orzekał również na podstawie m.in. sprawozdania kuratorów sądowych i innych dokumentów zgromadzonych na etapie postępowania apelacyjnego, które świadczą o dostrzegalnym zaangażowaniu i wysiłku podjętym przez matkę. Zdaniem sądu, kobieta swoim działaniem udowodniła, że dobro dzieci jest dla niej najcenniejsze. Podjęte czynności są na tyle istotne, że sąd uznał, iż apelacja zasługuje na uwzględnienie.
„Zebrany w toku postępowania materiał dowodowy jednoznacznie przemawiał za tym, że dzieci muszą pozostać z matką, aby ustawowe pojęcie dobra dziecka mogło być faktycznie uwzględnione. Umieszczenie dzieci w pieczy zastępczej zawsze stanowi najdalej idącą ingerencję we władzę rodzicielską rodzica, muszą za tym przemawiać więc poważne okoliczności dotyczące istnienia zagrożenia dla dobra małoletnich, które w tej sprawie bez wątpienia nie zachodziły, o czym świadczy choćby to, że sąd nie zdecydował się orzec w miejsce ograniczenia władzy rodzicielskiej poprzez umieszczenie dzieci w pieczy zastępczej żadnych innych środków ograniczających władzę rodzicielską. Warto zwrócić również uwagę na to, że dzieci przez ponad dwa lata od wydania postanowienia nadal mieszkały razem z matką z uwagi na to, że wyrok sądu I instancji nie był prawomocny w tym zakresie wskutek wniesienia apelacji. Decyzja sądu o zmianie pierwotnego orzeczenia zrównywała zatem stan faktyczny ze stanem prawnym”- wskazuje pełnomocnik kobiety, mec. Magdalena Majkowska.
W toku postępowania apelacyjnego samotną matkę reprezentowali mec. Jerzy Kwaśniewski oraz mec. Magdalena Majkowska.
Źródło: Ordo Iuris
Zdjęcie: pxhere.com
